ŞUURDA YALNIZLIK

İnsanlık tarihinin bize öğrettiği kavramların arasında sıkışıyor . varlığımızı yine bizim veya başka insanların beyninden çıkmış araçlarla karşılaştırıp değerlendiriyoruz.

Sorgulamadan yaşanan hayatların kendişine inandırılmış bakış açılarının karşısında tir tir tireyerek izlediği hayatlara bakınca yalnızlık denen kavramın aslında bütün şuurun ta kendisi oldunu daha net kavratıyor insana.

Ancak buradaki asıl sorun bu yalnızlığın farkında olarak yaşama devam etmek.

kendi yalnızlığının ortasında buna bahaneler bulabilme cehaletini gösterebilmek mi acaba mutluluk.

Yoksa farkında olduğun zihinsel faaliyetlerin sana yalnızlığının ve hiçliğinin gerçekliğini iradenle aşabileceğini dikte etmesinde mi?

Soruyorum köşe başlarındaki hayratlarda dünyaya iz bırakmış olanlar.gerçekten şuur varlıklarınıda bu dünyada yaşatabileceklerini mi sandılar.

İnanç sistemlerinin sınav diye tabir ettiği dünya gezegeni üzerindeki yaşamsal değerlerin tahtaya yazılmış biçimi hiçlikse

Sınavda sorulacak sorunun cevabını vermeye cesareti var mıdır? Şuurun Ya da her şey den öteye o sınav kağıdına adını soyadını yazmaya cesaretin var mı?