KENDİNİ BİLİRSEN DEĞERLİ KONUKSUN

Güzel geliyor nefsimize, bu fani dünyanın albenisi,

Görünmüyor, dibinde gizlenen türlü türlü zehiri,

Delinmiş su alıyor, sinsice bu çileli hayat gemisi,

Hazana dönecek, rengareng ömür bahçesi.

Düşündükçe, mezara bırakıldıktan sonraki halimi,

Karşılayamaz hiç bir sevdiğim, oradaki talebimi,

Hak yolunda, emredildiği gibi olmak lazım samimi!

Kendime bile faydam olmaz, zira dürecekler defterimi!

Bağışlamazlar bu dünyada, kendine acımayan zalimi

Yaşanan bu zulüm ve işkenceler, insanın kaderi mi?

Çok ağlattınız, çok dağladınız, bu çocuksu yüreğimi,

Bıraktınız beni çaresiz, zira büktünüz güçlü bileğimi.

Her şey sana yüce Allahın bir emaneti,

Göreceksin öldüğün zaman büyük kıyameti!

Emanet olan her şeyin, bilinmesi gerekir kadri kiymeti,

Cenneti kazanmak istiyorsan? Çok çekmek lazım zahmeti!

Ağlamayana meme yok diyor atalarımız,

Sararıp, solmasın bahçelerimiz, bağlarımız,

Sevgi, muhabbet, sevda ekilsin tarlalarımız,

Hep yansın! hiç sönmesin nurdan ışıklarımız! .

Mizan kurulacak, her şeyin hesabı bir bir sorulacak,

Amelinle baş başa bırakılacaksın! Herkes evine dönecek,

Hiç tükenmeyecek gibi kabullendiğin ışığın, aniden sönecek,

Kurtaramayacak seni dünya dolapları. Zira artık hiç dönmeyecek.

Biriktir karınca misali hayır ve hasenatını!

Bekle sadece yüce yaradandan her şeyin mükafatını!

Harcama boşuna! Sadece harca onun için tüm takatini!

Devam ettir daima Allah dostlarına olan sadakatini!

Kıymetini bil! Taşı kendini! zira sen en şerefli mahluksun,

Bu fani dünyada kendini bilirsen çok değerli bir konuksun,

Allah nurunu alırsa senden, hali yamanlardan olursun!

Gençlik elden gidecek günün birinde.Zira, çok aciz bir kulsun.

11/04/2005