Berkin Elvan: Yokluğu 10’uncu yılında

AMİDA HABER- Gezi direnişi sırasında polislerin attığı gaz fişeğiyle başından vurulup 269 gün sonra henüz 15 yaşındayken hayatını kaybeden Berkin Elvan, ölümünün 10. yılında anıldı. Şişli Feriköy Mezarlığı’ndaki anmaya Elvan Ailesi, Halkların Eşitlik ve Demokrasi Partisi (DEM Parti)İstanbul Milletvekilleri Celal Fırat ve Kezban Konukçu, DEM Parti İstanbul Büyükşehir Belediyesi Eş Başkan adayları Meral Danış Beştaş ve Murat Çepni, Okmeydanı Cemevi Dedesi Eren Yıldırım, Hubyar Sultan Alevi Kültür Derneği Genel Sekreteri Yeşim Kantekin, Cumartesi Anneleri/İnsanları ve çok sayıda kişi katıldı.

Gülsüm Elvan ve Sami Elvan, Ali İsmail Korkmaz’ın annesi Emel Korkmaz, Rakel Dink, Murat Çepni ve Meral Danış Beştaş Berkin Elvan’ın mezarına karanfil bıraktı.

Anne Gülsüm Elvan mezara karanfil bırakırken, “Oğlum sen bu kadar uzun uyumazdın” ifadelerini kullandı.

Baba Sami Elvan, yargı sürecine dair avukatlarının bilgi verdiğini belirterek, “11 yıldır Berkin için adalet mücadelesi verdiğimiz süreçte bizlere destek olduğunuz için hepinize minnettarız. Sizden aldığımız güçle, sizden aldığımız enerjiyle bugünlere kadar geldik. Mahkeme sürecini avukat anlattı, ben onlardan bahsetmeyeceğim sadece sizlere teşekkür edeceğim” dedi.

‘Dosyamız hala Yargıtay’da’

Elvan ailesinin avukatlarından Akçay Taşçı ilk olarak söz aldı. Taşçı, yargı sürecinden bahsederek, ailenin artık yas tutacağını şu sözlerle ifade etti:

“10 yıldır Türkiye siyasetinde etkisi olan ve iktidar sahiplerinin doğrudan hedef aldığı, katiline doğrudan sahip çıkıldığı bir çocuk katlinin yasını tutmadan geçirdik. Bu yası tutmayışımızın nedeni bir adalet mücadelesi yürüttük ve bu adalet mücadelesi henüz tamamlanmadı. Berkin Elvan bir polis kurşunuyla kasten öldürüldü ve katiline doğrudan sahip çıkılmasına rağmen kasten öldürme suçundan ceza almasını sağlayabildik. Dosyamız hala Yargıtay’da. Ailesi, avukatları ve yoldaşları olarak mücadeleyi sürdürüyoruz. Fakat artık yas tutmanın zamanı geldi diye düşünüyor ailesi. Berkin’in nezdinde gezide kaybedilen herkesin ve devlet kurşunuyla öldürülen tüm çocukların yasını Elvan ailesi nezdinde tutmaya devam edeceğiz.”

Taşçı’nın konuşmasının ardından bir dakikalık saygı duruşuna geçildi. Ardından söz alan Baba Sami Elvan, yargı sürecine dair avukatlarının bilgi verdiğini belirterek, “11 yıldır Belkin için adalet mücadelesi verdiğimiz süreçte bizlere destek olduğunuz için hepinize minnettarız. Sizden aldığımız güçle, sizden aldığımız enerjiyle bugünlere kadar geldik. Mahkeme sürecini avukat anlattı ben onlardan bahsetmeyeceğim sadece sizlere teşekkür edeceğim” dedi.

‘Adaletsizliğe uğradım’

Anne Gülsüm Elvan geçtiğimiz 11 yılda hukuk mücadelesi verdiklerini ifade ederek adaletsizliğe uğradıklarını söyledi. Elvan, “Adaletsizliğe uğradım. Sadece şunu söylüyorum katillere, ‘Çocuklarına sarılırken benim çocuğumu hatırlasınlar. Acaba bizi hatırlıyorlar mı? Acım gitgide katlanıyor. Öfkem katlanıyor. 10 yıldır oğlumsuzum, onsuzum.”

‘Umudumuz kalmasa da umut edelim’

Gezi Direnişi sırasında Eskişehir’de dövülerek öldürülen Ali İsmail Korkmaz’ın annesi Emel Korkmaz da alandaydı. Korkmaz, tıpkı Elvan ailesi gibi hukuk mücadelesi verdiklerini ifade ederek, “Adaleti sağlayamadık. Katilleri dışarıda sokakta dolaşıyor. Çok canımız yanıyor. Acımızla birlikte öfkemiz de büyüyor. İnşallah o adalet bir gün yerini bulacak. Her ne kadar umutsuz olsak da umut edelim. Çocuklarımızın katilleri hak ettikleri cezayı alacaklar.”Emel Korkmaz, kendileriyle dayanışma içinde olan herkese teşekkür etti.

‘Berkin’in yokluğu 10’uncu yılında’

Berkin Elvan’ın ablası Gamze Özge Elvan, ailesi adına bir konuşma yaptı. Elvan, “Bu bir basın açıklaması değil bu bir haykırış” diyerek şöyle devam etti: “Şimdi yaşayamadıklarımızı anlatmanın vakti. Berkin’imiz, oğlumuzun, canımızın bizden koparılmasının 10’uncu yılı. Giyilemeyen mezuniyet giysisi 10 yıldır askıda. Çekemediği şutlar, dans edemediği sahneler, giremediği sınavlar ve çalamadığı ıslıklar 10 yıllık bir dağ. Mutfak masasında yeri sabit tabağı boş sandalyesi boş. Telefonu çalışıyor ama çalmadı. Odası dağılmıyor. Sakalı yakışacak mıydı bilmiyoruz, bıyıkları terlememişti çünkü. Ağız dolusu bir gülüş eksik kaldı. Mahcup mahcup ama ışıl ışıl bakan gözleri. Artık kokusu sadece ama sadece burnumuzda tütüyor. Caddeler bomboş kaldı. Onun yürümek bilmediği koştuğu o daracık sokaklar. Sayısız keşkelerin, donakalan hayallerin, dinmeyen hasretin, sönmeyen yangının 10’uncu yılı. Bedeni küçücük kaldı bir sabah ansızın polis kurşunuyla vurulduktan sonra. Dokuz ay boyunca direndi. Umut oldu bize. Yoğun bakımda gözlerini oynatmasıyla, elini ufacık kıpırdatmasıyla, bilinci yerinde değilken ‘anne’ diye bağırmasıyla umut oldu bize. Tutunmaya çalıştı hayata ama olmadı. Berkin’in adı sokaklarda, meydanlarda, sloganlarda, yokluğu 10’uncu yılında. Onsuzluğun 10 senesi.”