Diyarbakır’da kravatlı filozof: Çolo Meheme

AMİDA HABER - Diyarbakırlı Çolo Meheme, 1920’li yılların ortalarında dünyaya geldi. Ailesi vardı ancak onlarla yaşamak istemediği için çoğunlukla kent sokaklarında yaşamayı tercih etti. Kendi ifadesine göre, cinlerle konuştuğu ve onlar yüzünden evini terk ettiği bilinirdi.

Kendine has giyim tarzı ve neşeli kişiliğiyle tanındı

Çolo Meheme’nin giyim tarzı, mevsimlere aldırmadan sıradışı olurdu. Yazın boğazlı kazak giyip üzerine kravat takabilirdi. Onu tanıyanlar, sevgi gösteren insanlarla mutlu olduğunu anlatırdı. Çocukların kendisiyle dalga geçmesine zaman zaman sinirlense de çoğunlukla gülümseyerek karşılık verirdi. Bu yönüyle, Diyarbakır’ın sokak kültürünün unutulmaz figürlerinden biri haline geldi.

Siyaset ve inanç onun dünyasında yer edinmişti

Siyasetle yakından ilgilenen Meheme, zaman zaman politikacılarla ya da onların yakınlarıyla konuşmalara girerdi. Ecevit’in favori liderlerinden biri olduğunu söyleyenler vardı. Aynı zamanda dini inancı da güçlüydü. Bu yönüyle halk arasında hem “deliliği” hem de “muhteremliği” ile saygı uyandıran bir isimdi.

Hastalığı ve vefatı

Çolo Meheme'nin sağlık durumu zamanla kötüleşti. Vücudunda başlayan bir çıban tüm bedenine yayıldı ve onu uzun süren bir hastalığa sürükledi. Bir dönem yatalak kaldı. Farklı kaynaklara göre 1999 veya 2000 yılında hayatını kaybetti.

Çolo Meheme

Lakabı "Çolo", yerel ağızda "çolak" (bir elini ya da kolunu kullanamayan kişi) anlamına da gelse de Meheme için bu lakap daha çok bir sevgi ifadesi haline gelmişti.

Diyarbakır’ın Suriçi bölgesi, özellikle Ulucami çevresi onun sık sık vakit geçirdiği yerler arasındaydı.

Halk arasında “şehrin delisi” değil, “şehrin bilgesi” olarak da anılırdı.

Lis Yayınevi gibi yerel kültürel oluşumlar Çolo Meheme’nin fotoğraflarını ve hikâyelerini arşivleyerek bugünlere taşıdı.