KURAN VE AİLE

Hayatımızda  aile önemli kavramdır. Aile toplumun en küçük yapısıdır. Anne ve babaya karşı göstereceğimiz tavır ve tutumlar genelde örfi kurallar ile şekillenir. Fakat inanan insanlarsak bu tavır ve tutumların şekillenmesinde Kuran’ın ölçü ve emirlerini dikkate almalıyız. Kuşkusuz Kuran sosyal yaşantının da çizgilerini belirler. Bizlere insanlara karşı nasıl davranmamız gerektiğini öğütler. Anne ve baba konusunda son derece hassastır Kuran.

Biz insana, anne-babasına çok iyi davranmasını önerdik. Annesi onu zahmetle taşıdı, zahmetle doğurdu. Taşınması ve sütten kesilmesi Otuz aydır. Nihayet, yiğitlik çağına gelip kırk yıla erdiğinde şöyle der: “Rabbim; beni, bana ve ebeveynime verdiğin nimete şükretmeye, hoşnut olacağın iyi bir iş yapmaya yönelt! Soyum içinde, benim için barışı gerçekleştir. Sana yöneldim ben, sana teslim olanlardanım ben!

AHKAF-15

Anne-babaya iyi davranmak Kuran’ın bir uyarısıdır. Bu uyarıya uymak inananların görevidir. İnsanlar özellikle gençlik dönemlerinde anne-babalarını yetersiz görmeye başlarlar. Kimi zaman insanların anne-babalarını hor gördüklerine, terslediklerine tanık olursun. Hatta kuşaktan kuşağa gerçekleşen sınıf atlamalar ile kimilerinin sınıf atlamanın getirdiği çevre yapısından kaynaklı anne-babalarından utandıklarına bile şahit olunabilir. Oysa Kuran onları sahiplenmemiz gerektiğini ortaya koymuştur.

Rabbin şöyle hükmetti: O’ndan başkasına kulluk/ibadet etmeyin, anaya-babaya çok iyi davranın: Onlardan birisi yahut her ikisi senin yanında ihtiyarlık çağına gelirse sakın onlara “Öf!” bile deme; onları azarlama, onlara tatlı-iltifatlı söz söyle.

İSRA-23

Bu ayet gerçekten anne ve babalarımıza ne kadar hassasiyet ile yaklaşmamız gerektiğini anlatır bizlere. Ayette geçen “öf bile deme” ifadesi aklımızda her zaman olmalıdır. Onlara sinirlendiğimiz zaman bir saniye düşünüp bu ayeti hatırlayalım. Bu dünyada Allah’ın rızasını kazanmak her şeyden önemli. Ayrıca sadece onlara iyi davranmak değil onlara bakmakta görevimiz.

Sana, neyi infak edip vereceklerini soruyorlar. De ki: “İnfak ettiğiniz mal ve nimet; ana-baba, yakınlar, yetimler, yoksul ve çaresizlerle yolda kalan için olmalıdır. Hayır olarak yaptığınızı Allah en iyi biçimde bilmektedir.”

BAKARA-215

Peki anne-babaya bakmak görevimiz ama her ne olursa olsun mu ? İşte burada da yüce kitabımız Kuran bizlere sınırın ne olmasını gösteriyor. Eğer anne-babalarımız bizi Allah yolundan alıkoymak isterlerse onlara yüz çevirmemiz emrolunur.

Biz insana, anne-babasına en güzel bir biçimde davranmasını, şunu söyleyerek önerdik: “Eğer onlar, hakkında hiçbir bilgin olmayan bir şeyle bana ortak koşman için seninle çekişirlerse, o takdirde onlara itaat etme. Yalnız banadır dönüşünüz. Nihayet ben size yapıp-ettiğiniz şeylerin haberini bildireceğim.”

ANKEBUT-8

Bu ayetlerin verdiği bilgiler doğrultusundan anne ve babalarımıza olan davranışlarımızı belirleyelim ve onların ve kendimizin kurtuluşu için dualarımızı eksik etmeyelim.

“Rabbimiz, hesabın ortaya geleceği gün; beni, anne-babamı ve inananları affet!”

İBRAHİM-41