Bu ülkede kamuoyu baskısı oluşturmadan bir şey düzelmiyor, partiler hep kamuoyu baskısı olan sorunları çözüyor o da reklam niyetiyle...

Cenaze ve taziye işlerindeki cehaletlere de kamuoyu baskısı oluşturmak gerekiyor.

Oluşacak ki hükümet, belediyeler adım atsın, maalesef kötü çark böyle işliyor.

İslam Devletine, İslam Hukukuna yönelmekle şereflenmiş tekbir ülke henüz yok dünyada ne acı, iliklerimize kadar hissediyoruz ayazı, öncümüz bile yok öyle zor haldeyiz belki 2 milyar ümmet olarak...

Bakalım İslam ölçüleri ne diyor. Bu alıntı İslam Ansiklopedisi eserinden...

"Camide tâziyede bulunulması mekruh sayılmıştır. Baş sağlığı için birçok kişinin gelebileceği dikkate alınarak tâziye yerinde fazla kalınmaması tavsiye edilir. Ca‘fer b. Ebû Tâlib şehid olduğunda Resûlullah etrafındakilere Ca‘fer’in ailesinin üzüntüleri sebebiyle yemek hazırlayacak durumda bulunmadığını söylemiş ve onlara yemek yapmalarını öğütlemiştir (Tirmizî, “Cenâʾiz”, 21; İbn Mâce, “Cenâʾiz”, 59). İslâm âlimleri bu rivayetten hareketle cenaze evine yemek götürmenin sünnet olduğunu belirtmiştir. Uygulamada da ölü evinde tâziye süresince yemek pişirilmez; cenaze yakınlarına ve tâziye için gelenlere ikram edilmek üzere komşular cenaze evine yemek getirir."

O zaman ne olur? Cenaze sahiplerinin yemek vermesi isimli cahil adet, Rasûlullah aleyhisselamın sünnetine muhalefet olmuş olur. Kendi cahil adetini kasıtlı olarak mecburiyetsiz bilip tercih ederek yapıp sünneti seçmeyeninse vay haline... Bizim safımız bellidir, gönlümüz razı değildir, o yüzden taziyeye gittiğimizde bir ahbabın o saatlere denk gelmemeye çabalarız. Bu cahil adet yüzünden yemek götürme sünneti de engellendi.

Ve yine çok önemli bir hadise, gayrımüslimler, taze gençler bizi izliyor. Bu acı cahil hurafeli bidat olan adetleri görüyor. Biz İslamı temsil edenler, mesul olacağız! Bu cahil adetle kötü örnek oluyoruz.

Ekşi Sözlük gençlerin anılarıyla dolu. Şok olmuşlar hep... Taziyeye gelen bazıları utanmadan gıybet ediyormuş yemek kötü olmuş diye, cenaze sahiplerinin yanında... Ne yorumlar var... Bu ülke kesinlikle cahiliye döneminde, yenide İslam için manevi olarak fethetmeli ülkeyi, Hakk izniyle İslam kılmalı yeniden, İslam olmayanları... Teslim olmayanları...

Din tüccarlarına, cahil süslümanlara bakıp dinden sapan elbette cehenneme gider, ancak unutulmamalı, onu saptıran münafıkların, fasıkların da vay haline...

Yas zamanı gerçekten imtihan... Sılai Rahim azaldıkça azalmış, ömründe hiç sana sılai rahim görevini yapmamış, görüşmemiş, sadece taziyene gelen utanmazlar da oluyor, o da menfaat için nicesi, kendi taziyeleri boş kalmasın diye, sonra gereksiz şakalaşanlar, espriler, kahkahalar, moral verdiğini sanan cahil, edepsiz eziyet ehli... Sözlüğe bakın derim, neler neler yazılmış, ne travmalar... Buna bende şahid olmuştum, sesleri gelmişti kulağıma, bir yakınımın taziyesinde kısa sürmüştü 1 cahil dağ faresinden gelen hadsiz sözler... Zaten yaşlıydı demişti gülerek...

Hadsizliğe devam edenler de olabiliyor ülkede, nitekim dişlerini döküp eline veriyorlar, haberlere çıkıyor bazen böyle hadiseler...

Elhamdülillah ben tahammül edebildim, sabrettim, Allaha havale ettik... Allah ıslah etsin dedik...

Allah bütün niyetleri bilendir. Taziyeye Allah rızası için gelen müminlere ne mutlu... Cahil, fasık, kafir, münafık, dağ faresi, dağ yılanı, dağ çıyanı olmayana ne mutlu... İdeolojik hayınlardan, çakallardan, leşlerden olmayanlara ne mutlu...

İslami yazılarımız, islami şiirlerimiz, yaşamımız, ölümümüz, namazımız, ibadetimiz alemlerin Rabbi Allah içindir. Ücretimiz Rabbimize aittir.

Müslüman alimlerin, İslam şairlerinin, dava adamı yazarların, tebliğ ehlinin çabalarını ancak maddiyata köle olmuş cahiller ve münafıklar ve kafirler hor görür, hafif görür.

Kıymetleri görebilmek mana ehlinin işidir. Kalb gözü kör olan için başarı paradır. Böyleleri zenginlere saygı gösterir ancak elbette menfaat için...

Ki dava adamı mümin mana ehli takdir etsin diye de yapmaz işini. Sadece Allah rızası için yapar. Benim ücretim Rabbime aittir der. Emekleri zayi etmeyen, herşeyi hakkıyla bilen, tek El-Aîm Allah için yaşar, eyler, ölür.

Mahalle baskısı, kamuoyu baskısı oluşturmalı meclisler, zümreler...

Cahil cenaze adetlerine ve kötü olan çürük olan akbaba olan bir akrabaya karşı...