Çocukları değil sadece, çocuklukları da öldürüyorlar.

Ahlaksızlar salgıladıkları kötülüklerle insanın insana güvenini hançerliyorlar.

Şimdi çok bina, çok beton, az insan, caddeler boş, mahalleler tenha...

İnsanlar hücrelerine çekilmiş, adaletsizlik evleri zindanlara çevirmiş.

Dışarıda, helal dairesinde sosyal hayat, eskiden ne kadar güzeldi, günlüktü, güneşlikti.

İdealler, hedefler, samimiyetler, dayanışma, uhuvvet vardı.

Şimdi dalmaklar var, mal biriktirme yarışı, insana imkan diye bakmak...

Menfaati olana, güçlü kötüye, enik olmuş nicesi.

Zalimler zayıflar tarafından saygı görüyor, zayıflar kötü güçlülere hayranlık duyuyor.

Mafyaların, seri katillerin fanları çoğalıyor, kötüye yoğun bir eğilim var.

İyiyi kıymetli görmüyorlar, eline güç geçse o zayıflar da zalim olacak...

Kötüler çoğalıyor, iyiler azalıyor, öldüren, vuran, kıran popüler...

Yaşatan, yeşerten, sevdaluklar kıymetsiz...

Azgınlık, sapkınlık, canilik revaçta!

İyilerse özlemekte eski güzel günleri, iyi ilişkileri.

İyilerin birbirini bulması lazım, iyiliği yaşatmak lazım, soyu tükenmemeli.

Aşkı, sevgiyi, emeği, ilgiyi çoğaltmak lazım, şiddeti, nefreti azaltmak için...

Şiirleri, sözleri, sanatı çoğaltmak lazım cahilliği, zorbalığı bitirmek için...

"ÇOCUKÇALAR

Ben sende en fazla çocukluğu sevdim

Çocukçaydı gülüşlerin, bakışların

Yağmurlar yağınca koşmaya başlardın

Bir kelebek ezilse oturup ağlardın

İncecik bileklerin vardı kuğu boynu

Endamın suya inen ceylanlardı

Ben sende en fazla çocukluğu sevdim

Yüreğin gizemli bir ormandı yüreğime

Korkmadım hiçbir gece sende kaybolmaktan

Susadıkça susadım sana usanmadım

Sevgimiz karanlığa yıldızlardı

Birbirimizde derin kuyulardık

Mehtapta ışıl ışıl sularımız

Ben sende en fazla çocukluğu sevdim

Titrerdin hüzünlerde serçeler gibi

Tavşanlar ürkmezdi masum ellerinden

Çiçekli güzellikler örgülerinde

Ötüşürdü sevdayı, baharı, filizleri

Gözlerin gözlerime memleket

Sevincin sevincime saltanattı

Ben sende en fazla çocukluğu sevdim

Çocukluğumu alır göklere fırlatırdı

Uçurtmalar gibiydik birbirine dolanan

Bu mavi kördüğüm hiç çözülmemeli

Ellerinin ellerimle tutuşmadığı yer

Soğuktan alev alev uçurumlardı

Ben sende en fazla çocukluğu sevdim

Sen bende en fazla çocukluğumu

Uçuşan çocuklar şarkımızı söylesin

Biz bizde en fazla çocukluğu sevdik

Biz ancak bizdeyken hep çocukluk"