FAZLA İSTEMEMELİ  HAYATTAN

Elinde kalanlara bir bak...

Kapı önünde sek sek oynayan bir kız çocuğu kadar masum musun artık? Tüm varlığı elinden alınmadan önce..

Yada bir erkek çocuğu kadar dik başlımısın artık hayata... Elinden alınan tüm oyuncaklara rağmen taştan, kumdan kendine oyuncak yapan bir küçük adammısın artık? Çocukluğun senden alınmadan önce..

Avuçlarında kalanlara bir bak..

Eskisi gibi ter mi akar avuçlarından yoksa kan mi?

Ömrünü kemiren fareler gibi vebalı bir yüzle insanlari izlemeyi bırakabilecek kadar cesurmusun? Ya da hayır..

Insanlardan senden aldıklarını geri alabilmek ve onları vebalı iğrenç siluetleriyle başbaşa bırakabilecek kadar cesurmusun diyecektim..

Herzaman sana hastalıklı baktılar değil mi? Sen biraz kendini toplamaya başladığında hemen aldılar gülüşlerini yüzünden, gözlerine yaş diye astılar damlaları değil mi?

Hadi kalk toparlan desem korkarsın, titrer ellerin, adım atamazsın çözülür bağı dizlerin..

Tut elimi desem, uzatamazsın, geri gider adımların, inanamazsın..

Biri olmalı..

Bu kör kuyudan çıkarmak için, tozlanmış, yıpranmış kitap yapraklarından ayırmak için seni.. Umutlarını sakladığın sandıktan çıkarmak, ruhunu bu hayat denizine üflemek için, biri olmalı..

Çiçeklerle dolmalı masandaki vazon, ve yeşile dönmeli tekrar dünya gözlerinde, kalbinin sağır olduğu herşeyi duymalı gönlün. Sonra huzur bulacak yüreğin, için de kuşlar uçacak. Yüreğinde çocuk kahkahaları..

Diyeceğim şu ki; Ellerinde kalanlara bir bak..

Kaybettiklerinin üzerine toprak atamazsın elbette, ancak sende kalanlar.. İşte onlarla yetinmeyi, onlarla mutlu olmayı bil.. Heybende taşıyabileceğinden fazlasını isteme hayattan.. Ağır gelir düşersin, nitekim heyben dağılır olanlarıda kaybedersin.. Bırak kalben rahat olanlar alsın gülüşlerini, yanakların mutlaka gerilir birgün ve sen çocuksu bir tebessüm fırlatırsın gökyüzüne, gülüşler yağmur olur düşer yüreğine.. Bırak çocuk olmayanlar alsın çocukluğunu, zaman geçince ihtiyar bir adam olunca sen tekrar çocuk gibi olacaksın, zira insanlar asla tam olarak büyüyemez neden biliyormusun? Çünkü herkes masum kalmak ister, Tanrı'ya bile bazen küçük bir çocuk gibi masumca dua eder gülüşlerini eksik etmezler.. İşte bu yüzdendir ki yıkık bir binada yaşatma umutlarını.. Fazla isteme istikakına sahip çık. Elindekilere bir bak..

Kalanlara..

Iste orda sen varsın..

Sen ve arda kalanlar..

Hadi gülümse..

Yüreğin kanatlansın.. Selametle...