ÖĞRETMENLERİM

Çok şey borçluyum size sayın öğretmenlerim. Her şeyden önce, bugünkü halime gelmemden, iyi bir şeyler hissedebilmemden siz sorumlusunuz.

İçimde iyiye dair ne varsa, hepsi sizin eseriniz. Ne zaman iyi bir şeyler yapmak istesem, insanlık adına; biliyorum ki bu sizin bana kazandırdığınız bir duygu.

Gökyüzüne baktığımda sadece bulutları değil, ardındaki güneşi, ayı, yıldızları da görebiliyorum. Sizin sayenizde.

Bugün birçok kişi “insan” maskesi takarken, siz  bana insanlığın ne olduğunu, insanın neye benzediğini gösterdiniz ; sizin sayenizde farkına varabiliyorum. Bugün bir çocuk gördüğümde, içimden kendi çocukluğuma dönmek geliyor. Nedenini tam bilmiyorum ama sizinle olan günlerime dönmek istiyorum sanırım. Benim için en güzel günlerdi. Siz benim, kendimi oluşturmamda, evreni algılayış biçimimi oluşturmamda en çok etkisi olan kişisiniz.

Bana hiçbir zaman şeyleri sadece öğretmediniz, bana kendimi ve şeyleri anlayabilmem, onlara ulaşabilmem için kendi yollarımı nasıl yaratabileceğimi gösterdiniz.

Bana kendinin, ne olduğunun farkına varabilmek gibi bir seçkinliği kazandırdınız. İnsanlar birbirlerinin üzerinde tepinirken, birbirlerini çarmıha gererken her gün, ben her gece düşünüyorum, bu olanlar ne, niye…

Bana öğretmediniz, bana düşüncenin gücünü ve düşünebilmenin gerekliliğini  kavramamda yardımcı oldunuz. Bana beynimi büyütürken, kalbimi de büyütmem gerektiği gerçeğini aşıladınız. Bana kazandırdıklarınız  için değil, hayatımda yer aldığınız ve her zaman da alacağınız için teşekkür ederim. Selametle…