Rüyalar genelde büyüklere anlatıldığında, inşallah hayırlı olur derler. Bende öyle bir rüya gördüm ki, inşallah gerçek olur. Anlatılması dahi, dinleyenlerin dinlemeye doyamayacağı bir rüya gördüm. Rüyada, Ofis Ekinciler caddesinde yürüyorum. O cıvıl cıvıl insan kaynayan caddeden eser yok, bu insanlar nerde diye kendi kendime söylenip yürürken, bir tanıdıkla karşılaştım.

Yav hayırdır bugün kepenk kapatma var da benim haberim mi yok? Dememe fırsat vermeden, haberin yok mu dedi. Neden? dedim. Bütün haber ajansları canlı yayın yapıyor şuan dedi. Hemen eve koştum. Televizyon kanallarını tek tek karıştırdım, aman Allah'ım bu ne güzel şey. Halkların birlikte kurduğu Cumhuriyet' in 100. Yılı vesilesiyle yaşanmış bütün acılara çözüm getirecek devlet aklı, olması gerekeni yapıyor. Kanaldan kanala atlıyorum, bazı kanallar Diyarbakır, Dağkapı meydanında canlı yayında, (Dağkapı meydanı aynı zamanda şeyh Sait ve arkadaşlarının idam edildiği meydandır.) Bazı televizyon kanalları da kurucu meclisin önünde. Ankara Ulus meydanında canlı yayında toplanan kitledeki coşkuyu anlatmaya ne sözcükler yeter. Öyle bir heyecan, öyle bir sevinç ne okumuştum nede duymuştum. Amed Dağkapı meydanında Beyaz tülbentli anaların ve babaların gözlerindeki heyecan görülmeye değer. Yıllardır dağlarda, cezaevlerinde, yurtdışında yaşamak zorunda kalan çocuklarıyla buluşacaklar.

Özlem duydukları ve yollarını gözledikleri çocuklarına kavuşacaklar. Bu arada devlette arşivde gizlediği Şeyh Sait ve arkadaşlarının mezar yerini açıklayacak. Artık Diyarbakır çocukları uçak sesleriyle uyanmayacaklar. Televizyon kanallarının haber bültenlerinde ölüm haberleri yerine, insana mutluluk veren haberler sunacaklar.

Ankara'da ise yıllardır sürgünde yaşamak zorunda kalan binlerce kişinin aileleri ile buluşması gerçekleşecek. İki il özellikle seçilmiş Ankara kurucu meclisin ilan edildiği yer ve Cumhuriyetin başkenti Amed ise 1925 Kürt isyanının bastırıldığı ve öncülerinin idam edildiği meydan. Ankara bir anlamda kurucu meclis ruhunun tekrarlanması için, Amed ise bundan böyle kardeş halkların birlikte eşit kardeşlik temelinde yaşamak için, özenle seçilmiş iki il. Bu arada kendi kendime diyorum artık Kürt analar ve babalara, kutu veya kargo kutusunda çocuklarının kemikleri teslim edilmeyecek. Türk ana ve babalar da kırık dökük evlerine Türk bayrağına sarılı cenazeler gelmeyecek. Yeşil üniformalılar kapıya gelip başınız sağ olsun demeyecek. Yani işin özü "artık ölüm ve gözyaşı olmayacak" dememle sevinç çığlıkları ile rüyadan uyanıyorum. Ama olsun rüyası da güzel diyorum ve Cumhuriyet' in yüzüncü yılına bir yıl var. İstenilse gerçekleşebilecek rüyadır diyorum kendi kendime. Bu güzel rüyadan sonra tekrar yatağıma uzanıyorum. Rüya değil gerçek hayatta kardeşliğin, barışın, sevginin, özgürlük dolu yarınları düşünerek dalıp gidiyorum.