"Çocukları korumak, sadece bir görev değil, insanlığın geleceğine duyulan en büyük sorumluluktur."

Son günlerde yaşanan en üzücü olay, Narin çocuğun kaçırıldıktan 19 gün sonra cansız bedeninin bulunmasıdır. Bu korkunç olay, bireysel bir trajedinin ötesinde, toplum olarak yüzleşmemiz gereken derin yapısal sorunları gözler önüne seriyor. Çocuklar, bir toplumun en masum ve en savunmasız üyeleri olarak her türlü zarara karşı koruma altına alınması gereken varlıklardır. Ancak, bu olay bir kez daha gösterdi ki, çocuklar zaman zaman içinde bulundukları sosyal çevrenin ihmalleri ve şiddeti yüzünden bu korumadan yoksun kalabiliyor.

Bir çocuğun şiddet, ihmal veya istismar sonucu yaşamını yitirmesi, sadece bireysel bir trajedi değil, bütün bir toplumun ortak sorumluluğudur. Bu tür olaylar, toplumsal değerler, aile yapısı, çocuk haklarının korunması, eğitim sisteminin etkinliği ve devletin sosyal hizmetleri gibi birçok alanı sorgulamamızı gerektirir.

Sosyolojik bir bakış açısıyla, bir çocuğun sağlıklı bir şekilde büyüyüp gelişebilmesi için aile, en temel yapı taşıdır. Aile, çocuğun fiziksel, duygusal ve zihinsel gelişimini destekleyen birincil kurumdur. Ancak, ailenin ekonomik, sosyal ve kültürel koşulları, çocuğun gelişimini doğrudan etkiler. Aile içi şiddet, ekonomik yoksunluk, toplumsal dışlanma ve kültürel baskılar, çocuğun gelişiminde ciddi engeller oluşturabilir. Özellikle gelir seviyesi düşük, eğitime erişim imkanı sınırlı ve sosyal destekten mahrum ailelerde çocuklar, şiddet ve istismara karşı daha savunmasız hale gelebilir.

Aile içindeki güç dinamikleri, geleneksel toplumsal cinsiyet rolleri, çocukların yetiştirilmesinde önemli bir rol oynar. Özellikle ataerkil yapıların hakim olduğu toplumlarda, erkek çocukların önceliklendirilmesi, kız çocuklarının ihmal edilmesi gibi durumlar yaygın olabilir. Çocuklar, bu yapının içinde farkında olmadan büyürler ve bu yapı, onların kimlik gelişimi, özgüveni ve gelecekteki ilişkilerini derinden etkileyebilir.

Toplum olarak çocukları koruma görevimiz, sadece ailelerin sorumluluğuna bırakılamaz. Ailelerin çocukları koruma konusunda yetersiz kaldığı durumlarda, sosyal çevrenin, yani mahallelerin, okulların, arkadaş gruplarının ve devletin devreye girmesi gerekir. Ne yazık ki, Narin çocuğun trajik ölümü, toplumun bu konuda yeterince etkin bir mekanizmaya sahip olmadığını bir kez daha göstermiştir.

Toplumda yaygın olan bireyselcilik ve toplumsal duyarsızlık, bu tür olayların yaşanmasında önemli bir rol oynar. Birçok insan, çevresindeki çocukların kötü muameleye maruz kaldığını gördüğünde dahi müdahale etmekten kaçınabilir. Bu, bireylerin kendilerini toplumdan soyutlayarak yalnızca kendi çıkarlarına odaklanmalarının bir sonucudur. Ancak, bir toplumun sağlıklı bir şekilde var olabilmesi için dayanışma, kolektif sorumluluk ve karşılıklı destek esastır. Narin çocuğun yaşadığı gibi olaylar, bu değerlerin eksikliğini gün yüzüne çıkarır.

Toplumun en önemli yapılarından biri olan eğitim sistemi, çocukların güvenliğini sağlama ve onları geleceğe hazırlama konusunda hayati bir role sahiptir. Ancak eğitim, sadece akademik başarıyı değil, aynı zamanda çocuk hakları konusunda farkındalık yaratmayı, çocukların haklarını savunabilmelerini sağlamayı da kapsamalıdır. Okullar, çocukların güvenliği ve refahı için bir güvence olmalıdır. Öğretmenler ve okul yönetimleri, çocukların yaşadığı olumsuzlukları fark edebilme ve gerekli müdahalelerde bulunma sorumluluğuna sahiptir.

Ayrıca, çocuk haklarının korunması, yalnızca kağıt üzerinde kalan bir yasa olmaktan çıkıp toplumsal bilince yerleşmelidir. Birleşmiş Milletler Çocuk Hakları Sözleşmesi gibi uluslararası belgeler, çocukların korunması konusunda ülkelerin taahhütlerini içerse de, bu taahhütlerin hayata geçirilmesi için somut adımlar atılması şarttır. Devlet kurumları, çocuk haklarının korunması konusunda daha etkin politikalar geliştirmeli ve bu politikaları uygulamada kararlı olmalıdır.

Devletin, çocukların güvenliği ve refahı konusunda temel bir sorumluluğu vardır. Ancak bu sorumluluk, yalnızca yasal düzenlemeler yapmakla sınırlı kalmamalıdır. Devletin çocukların haklarını koruyan sosyal hizmetleri etkin bir şekilde sunması, çocuk koruma sistemlerini güçlendirmesi gereklidir. Narin çocuğun yaşadığı gibi olayların yaşanmaması için, risk altında olan çocukların belirlenmesi ve korunması konusunda sosyal hizmet uzmanlarının, polis güçlerinin ve sağlık çalışanlarının koordineli çalışması büyük önem taşır.

Ayrıca, sivil toplum kuruluşları ve medya da bu süreçte hayati bir rol oynar. Sivil toplum kuruluşları, çocuk hakları konusunda toplumda farkındalık yaratma, risk altındaki çocuklara destek olma ve gerektiğinde devletin politikalarını eleştirme sorumluluğuna sahiptir. Medya ise bu tür olayların üstünün örtülmesini engelleyerek, toplumun dikkatini çocukların yaşadığı sorunlara çekmelidir.

Bu tür üzücü olayların önlenmesi için toplumsal farkındalık yaratmak bir zorunluluktur. Toplum olarak, çevremizdeki çocukların iyi olup olmadığını sorgulamalı, ihmal ve şiddet belirtilerine karşı duyarlı olmalıyız. Medyanın, sivil toplum kuruluşlarının ve eğitim kurumlarının bu konuda büyük bir sorumluluğu vardır. Çocuk haklarına dair eğitim programları, kamu spotları ve bilinçlendirme kampanyaları, toplumun her kesiminde farkındalığı artırabilir.

Narin çocuğun ölümü, bütün bir toplumun kaybıdır. Bu trajedi, toplumun içindeki çürümüşlüğü ve kırılganlığı yansıtırken, daha duyarlı, bilinçli ve koruyucu bir toplumsal yapının inşa edilmesi gerektiğini hatırlatmaktadır. Çocuklar, geleceğimizin teminatıdır. Onları korumak, hepimizin ortak sorumluluğudur. Bu trajedinin tekrar yaşanmaması için, bireyler, aileler, devlet kurumları ve sivil toplum örgütleri olarak birlikte hareket etmeli, çocuklar için daha güvenli ve adil bir dünya inşa etmeliyiz.