Türkiye’de siyasal gelişmeler, yalnızca hukuki ve yönetsel süreçleri değil, aynı zamanda bireylerin ve toplumun psikolojik durumunu da doğrudan etkilemektedir. Özellikle kamuoyunun yakından takip ettiği davalar, adalet algısını sarsarak bireylerde belirsizlik, kaygı ve öfke gibi yoğun duygusal tepkilere yol açabilmektedir. Son günlerde İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanı Ekrem İmamoğlu hakkında verilen yargı kararı, siyasal ve toplumsal düzeyde büyük yankı uyandırmış, bireylerin güven ve adalet duygularını derinden sarsmıştır. Bu tür olaylar, kolektif psikoloji açısından incelendiğinde sadece bir siyasi figüre yönelik hukuki bir karar olmanın ötesinde, bireylerin demokrasiye, hukukun üstünlüğüne ve toplumsal eşitliğe dair inançlarını şekillendiren önemli bir kırılma noktası olarak değerlendirilmelidir.

Adalet algısı, bireyin ve toplumun ruh sağlığını doğrudan etkileyen temel faktörlerden biridir. İnsanlar, yaşadıkları toplumda hukukun eşit, adil ve tarafsız bir biçimde işlediğine dair inanç geliştirdiğinde, kendilerini güvende hissederler. Ancak yargı süreçlerinin siyasal dinamiklerden bağımsız olmadığına dair yaygın bir algının oluşması, bireylerde derin bir güvensizlik duygusunu besleyebilir. Bu durum, toplumda iki temel psikolojik eğilime yol açabilir: Öğrenilmiş çaresizlik ve kolektif tepkisellik. İnsanlar, sistemin değişmeyeceğine dair bir inanç geliştirirse, zamanla toplumsal olaylara kayıtsız kalabilir ve demokratik katılım oranı düşebilir. Öte yandan, bireyler adalet duygularının zedelendiğini hissettiklerinde, kolektif eylemlere yönelerek tepkilerini daha görünür hale getirebilirler.

Son yaşanan gelişmeler, halkın farklı kesimlerinde farklı psikolojik süreçleri tetiklemiştir. Kimi bireyler, yaşananları hukukun olağan bir işleyiş süreci olarak değerlendirirken, önemli bir kesim ise bunu hukukun siyasallaşması olarak görmüş ve bu duruma yönelik tepkisini çeşitli şekillerde dile getirmiştir. Protestolar, mitingler ve kitlesel yürüyüşler, sadece siyasal bir tepki değil, aynı zamanda bireylerin psikolojik iyi oluşlarını koruma çabasının bir yansıması olarak da değerlendirilebilir. Kendi sesini duyurma ihtiyacı, bireylerin belirsizlikle baş etme mekanizmalarından biridir. Demokrasi, sadece sandık sonuçlarından ibaret değildir; bireylerin toplumsal olaylara dahil olabilmesi, eleştirel düşünebilmesi ve hukukun üstünlüğüne olan inancını sürdürebilmesi, sağlıklı bir toplumsal psikolojinin temel taşlarındandır.

Bu noktada, sosyal kimlik teorisi de devreye girmektedir. İnsanlar, kendilerini belirli gruplara ait hissederek, bu aidiyet üzerinden kararlar alır ve tepki verirler. Ekrem İmamoğlu’nun yargılanması, yalnızca bireysel bir hukuk meselesi olarak değil, aynı zamanda belirli bir toplumsal grubun kimlik algısına yönelik bir tehdit olarak da algılanmıştır. Bu tür tehditler, biz ve onlar ayrımını keskinleştirerek toplumsal kutuplaşmayı derinleştirebilir. Kutuplaşmanın arttığı toplumlarda empati ve karşılıklı anlayış azalırken, önyargılar güçlenir ve toplumsal diyalog zayıflar. Psikolojik açıdan güçlü bir toplum oluşturmak için, farklı düşüncelerin özgürce ifade edilebilmesi ve karşılıklı anlayışın sürdürülmesi hayati öneme sahiptir.

Bu olayların uzun vadeli etkileri göz önüne alındığında, bireylerin demokrasiye olan inancının korunması ve psikolojik iyi oluşlarının desteklenmesi için güven verici mekanizmalara ihtiyaç duyulduğu açıktır. Hukukun üstünlüğüne yönelik güvenin pekiştirilmesi, toplumun geleceğe dair umut beslemesini sağlarken, adaletin tarafsızlığına dair kuşkuların artması, bireylerde kaygı, umutsuzluk ve öfke gibi duyguların kronikleşmesine neden olabilir. Bu süreçte hem bireylerin hem de yönetenlerin, toplumsal sağduyuyu koruma ve demokratik değerlere sahip çıkma sorumluluğu bulunmaktadır.

Sonuç olarak, Ekrem İmamoğlu’nun yargılanmasıyla ortaya çıkan toplumsal tepkiler, yalnızca bir siyasetçinin hukuki süreci değil, halkın adalet, demokrasi ve eşitlik algısının nasıl şekillendiğine dair önemli veriler sunmaktadır. İnsanların yaşananlara yönelik duygusal ve bilişsel tepkileri, sadece bireysel psikolojileriyle değil, ait oldukları sosyal yapıyla da doğrudan bağlantılıdır. Bu süreçte toplumsal dayanıklılığı koruyabilmek adına hukuki süreçlerin şeffaflığı, hesap verebilirliği ve güven veren bir yönetim anlayışının benimsenmesi hayati önem taşımaktadır. Sağlıklı bir toplum, yalnızca ekonomik refah ya da siyasal istikrarla değil, bireylerin sisteme duyduğu güven ve adalet inancıyla mümkündür.