Rojin Kabaiş… Bir genç kadın, bir öğrenci ve bir umut. Van Gölü'nün kıyısında cansız bedeni bulunduğundan bu yana, toplumun sormaktan vazgeçmediği bir soru var: Rojin neden öldü? Aradan aylar geçti, ancak Adli Tıp Kurumu'nun (ATK) raporu, olayın üzerindeki sis perdesini aralamaktan çok, yeni belirsizliklerin kapısını araladı.

Rapor, Rojin'in ölüm nedenini "suda boğulma" olarak açıklıyor. Cinsel saldırı, travma ya da zehirlenmeye dair bir bulgu olmadığını belirtiyor. Ancak aynı raporun satır aralarında, kamu vicdanını derinden sarsan bir gerçeklik daha yatıyor: Rojin'in bedeni üzerinde iki farklı erkeğe ait DNA bulundu. ATK, bu DNA'ların "olay yerinde, suda sürüklenme sırasında ya da nakil sürecinde" bulaşmış olabileceği ihtimalini öne sürüyor. Böylesine ciddi bir bulgunun ardından gelen bu olasılık cümlesi, akıllarda şüphe bırakıyor. Bir kadının bedeninde iki farklı erkeğe ait DNA bulunuyorsa, bu "bulaşma" ihtimali, adalet arayışındaki herkes için tatmin edici olmaktan çok uzak duruyor.

Adli Tıp Raporu, maalesef net bir sonuca değil, bir dizi eksik tespitle sonlanıyor. Raporda, "çürüme nedeniyle travmatik izleri tespit etmenin mümkün olmadığı" belirtiliyor. Bu, bize net bir ölüm nedeni değil, sadece eksik bir bulgu sunuyor. "İntihar mı, kaza mı, yoksa bir cinayet mi?" sorusu hala cevapsız. Bütün bu belirsizliklerin ortasında, Rojin’in ölümünü sadece bir "olay dosyası" olarak görmek vicdanlara ağır geliyor. Zira her satırında, aydınlatılmayı bekleyen bir hikayenin izleri dolaşıyor.

Rojin artık konuşamıyor. Ancak onun sessizliği, bu ülkenin adalet sistemine bir ayna tutuyor. DNA'ların kimliklendirilmesi, olayın aydınlatılması ve kamuoyunun bilgilendirilmesi görevi, şu an Van Cumhuriyet Başsavcılığı'nın elinde.

Rojin’in hikayesi, istatistiklerin soğuk satırlarına sığmayacak kadar insani, bir raporun teknik diliyle açıklanamayacak kadar derindir. Bu ülkede bir genç kadının ölümünde "DNA var ama fail yok" deniyorsa, adalet yalnız Rojin için değil, hepimiz için eksik kalıyor.