“Unutmak kolaydır, hatırlamak ve harekete geçmek ise bir erdemdir. Küçük Narin’i ve onun gibi kurbanları unutmak yerine, adalet ve toplumsal sorumluluk için birer bayrak haline getirebiliriz. “

Küçük Narin'in trajik hikayesi, Türkiye’de pek çok insanın vicdanında derin bir yara bırakan olaylardan biri olarak hafızalarda yer etti. Çocuk yaşta vahşice hayatını kaybeden bu masum bireyin adı, bir dönem manşetlerden düşmedi ve toplumsal öfkenin odak noktası haline geldi. Ancak diğer benzer vakalarda olduğu gibi, zamanın akışı ve gündemin değişmesiyle birlikte Küçük Narin’in adı da kamuoyunun belleğinin derinliklerine itildi. Bu durum, hem bireysel hem de toplumsal hafızanın zayıflığını ortaya koyuyor. Bu bağlamda şu soruyu sormak kaçınılmaz: Küçük Narin neden unutuldu? Bu unutulmuşluk, kaçınılmaz bir süreç mi, yoksa medya, hukuk sistemi ve toplumsal değerlerimizin eksikliklerini mi yansıtıyor?

Toplumlar, gündelik hayatın karmaşasında geçmişte yaşanan trajedileri hızla unutma eğilimindedir. Bu unutma, çoğu zaman yeni olayların gündemi meşgul etmesiyle daha da hızlanır. Özellikle medya, toplumsal hafızanın şekillenmesinde ve olayların hatırlanmasında kilit bir rol oynar. Cinayet, kayıp ve şiddet vakaları, ilk anlarında medyanın yoğun ilgisiyle karşılaşır. Haber bültenleri, gazete manşetleri ve sosyal medya platformları, kısa bir süreliğine bu olaylara odaklanır. Ancak zamanla medya, başka trajedilere ve skandallara yönelir, eski olaylar da birer "unutulmuş haber" haline gelir.

Küçük Narin’in hikayesi de bu medya döngüsünden nasibini almıştır. Medyanın bir olayı tüketip hızla yenisine geçmesi, toplumsal hafızanın kalıcı hale gelmesini engelleyen bir faktör olmuştur. Ancak burada medyayı suçlamaktan ziyade, bu döngünün ardındaki toplumsal dinamikleri ve bireylerin kısa dikkat süresini sorgulamak gerekir.

Bir olayın unutulması, sadece medyayla sınırlı değildir. Adaletin sağlanıp sağlanmadığı da bu sürecin belirleyicilerinden biridir. Küçük Narin’in davasında adaletin tam anlamıyla tecelli etmediği yönündeki algılar, toplumun olayla bağını koparmasına yol açmış olabilir. Türkiye’de hukuk sisteminde yaşanan aksaklıklar, özellikle çocuklara yönelik şiddet ve cinayet vakalarında mağdur yakınlarını ve kamuoyunu sıklıkla hayal kırıklığına uğratmaktadır. Uzayan dava süreçleri, delil yetersizlikleri ve yeterince cezalandırılmayan suçlular, toplumda adalet duygusunu zayıflatır.

Küçük Narin’in ailesi ve onun için adalet arayanlar, büyük ihtimalle hukuki belirsizliklerle mücadele etmek zorunda kalmıştır. Bu durum, toplumun olaya olan ilgisini zamanla azaltmış olabilir. Eğer adalet tam anlamıyla sağlanmış olsaydı, belki de bu hikaye, unutulmak yerine bir adalet zaferi olarak anılacaktı.

Küçük Narin gibi olaylar, sadece bireysel trajediler değil, aynı zamanda toplumun kendi değerleri ve normlarıyla yüzleşmesini gerektiren sembolik olaylardır. Bu tür hikayeler, bir toplumun çocuklara verdiği değer, şiddetle mücadele kapasitesi ve adalet sistemi hakkında önemli ipuçları sunar. Ancak bu yüzleşme, genellikle ya ertelenir ya da hiç gerçekleşmez.

Küçük Narin’in hikayesinin unutulması, toplumun bu yüzleşmeden kaçındığını ya da buna yeterince önem vermediğini gösteriyor olabilir. Toplumsal yüzleşme, bireysel hafızalarla sınırlı kalmamalı; eğitim müfredatından sivil toplum girişimlerine kadar geniş bir alanda desteklenmelidir. Ancak böyle bir süreç, unutulmuş gibi görünen olayları yeniden toplumsal bilincin merkezine taşımaya yardımcı olabilir.

Küçük Narin’in yaşadığı trajedi, çocuklara yönelik şiddetin hala ciddi bir toplumsal sorun olduğunu acı bir şekilde hatırlatmıştır. Ancak bu sorun, bireysel olaylarla sınırlı değildir. Toplum, çocuklara yönelik şiddetin nedenlerini anlamak ve bunları ortadan kaldırmak için daha derin bir çaba göstermelidir. Eğitim eksikliği, ekonomik zorluklar ve kültürel normlar gibi etkenler, bu tür trajedilerin altında yatan temel nedenler olabilir.

Sivil toplum kuruluşları, yerel yönetimler ve bireyler olarak, çocukların güvenliğini sağlamak ve şiddetin önlenmesi için sorumluluk almalıyız. Küçük Narin’in hikayesi, sadece bir trajedi olarak değil, aynı zamanda bu sorumluluğu hatırlatan bir çağrı olarak görülmelidir.

Küçük Narin unutuldu mu sorusuna verilecek cevap, hem evet hem de hayır olabilir. Bireysel hafızalarda hala bir iz bırakmış olabilir, ancak toplumsal düzeyde yeterince güçlü bir farkındalık yaratılmadığı açıktır. Peki, bu tür hikayelerin unutulmaması için neler yapılabilir?

Okullarda çocuk hakları ve şiddetin önlenmesine dair farkındalık programları uygulanabilir.

Medya, sadece olayların haberini yapmakla kalmayıp, adalet süreçlerini takip ederek kamuoyunu bilgilendirmeye devam etmelidir.

Çocuklara yönelik şiddeti önlemek için daha sert ve etkili yasalar çıkarılmalı ve uygulanmalıdır.

Çocuk hakları konusunda çalışan sivil toplum kuruluşları, bu tür olayların hatırlanmasını ve toplumsal bilincin canlı tutulmasını sağlayabilir.

Küçük Narin’i unutmak, sadece bir bireyi değil, aynı zamanda toplum olarak sahip olduğumuz vicdani değerleri de kaybetmek anlamına gelir. Bu olaylar, adaletin ve toplumsal bilincin sürekli olarak hatırlanması gereken sembolleridir. Küçük Narin’in adı, unutmamak ve unutturmamak adına bir vicdan çağrısı olarak hafızalarımızda yer etmelidir.