20.Yy çift kutuplu dünyasının fiili imhasının Sovyet çöküşü ile değil ikinci Trump dönemi ile gerçekleştiğini önceki yazılarımızda belirtmiştik. Dünya’da güç dağılımın yeniden haritalandırıldığı yepyeni bir sürece giriyoruz. Geleneksel jeopolitik pozisyonların hükmünü yitirdiği yeni bir saha diziliminin meydana geleceği öngörülebilir bir durum. Uluslararası neoliberal sermayenin müdahalesini boyutları tarihi bir kırılma yaratma üzere. Son 500 yıllık küresel sistem Avrupa’nın konforu ve güvenliği üzerinden kurgulanmıştı. Bugün Trump, Avrupa merkezli kapitalist sistemi yıkmanın arifesinde. Merkezsizleşen yeni bir sermaye düzeninin eşiğindeyiz. Merkezsizleşen sermaye, bir kıtanın güvenliğini değil kendi kâr marjına odaklanmayı esas alıyor. O yüzden Jamaika’nın dahi istikrarı mevzu bahis.

Liberal sistemlerin içgüdüsel tepkileri Avrupa’nın varlığında ileri gelmekteydi. İkinci dünya savaşından itibaren Avrupa kendisinin ve dış çıkarlarının güvenliği için NATO’yu kurmuş ve ABD’yi büyük abi olarak tayin etmişti. ABD’yi ilk iki dünya savaşında kendi ‘bodyguard’ı gören Avrupa, askeri politikasını ABD müttefikliği üzerinden var etmiştir. Ancak Sovyet çöküşü sonrası anlamını yitiren NATO’yu bir arada tutmak Avrupa’nın bodyguard konforundan ileri gelmekteydi. Sovyet çöküşü sonrası dünyada liberal sisteme entegre olmayan sadece ölüler kalmıştı.

Bugün sermaye askeri politikalara yaslanan bir siyasal güç dağılımının miadını doldurduğunu ve kazan-kazan ilişkilerinden bir ağın tesisini önceliyor. Bu yüzden Amerikalıların, Çinlilere askeri yatırımları azaltma teklifi bir siyasi tuzak değil bir pazar hamlesiydi. Zayıf devletlerin güçlü devletleri manipüle ederek yanında tutma çabalarının son paktı olan NATO artık sermayenin hareket alanını kısıtlıyor. Asgari düzeyde barış, paranın güvenliği için temel motto olarak siyasal kültürü belirleyecek. Rus, Amerikan, Çinli ve Hintli patronların zayıf müttefiklerinin manipülasyonu ile savaş hattı kurması yerine ortak yatırım ve pazar alanlarının esnek bir şekilde paylaşımının gündemde olacağı bir döneme giriyoruz. Dünya artık bir patronlar kulübüne dönüşmenin ilk sancılarında. Ayrıca bu perspektiften dolayı tüm ülkelerin jeopolitiği yeniden tanımlanmak zorunda.

Artık ileri- geri karakol konumlandırmaları gibi güç dağılımları yok, yeni güç dağılımında siyasi hakimiyet değil ticari hakimiyet üzerinden bir konumlanma göreceğiz. Dünyanın gittikçe ideolojik hareketlerden yoksun kalmasının da yegâne sebebi budur. Bu yüzdende de artık NATO’ya ihtiyaç kalmamıştır. BRICS gibi yapılar çağa daha uygun bir formda. Patronlar Kulübü’ne hiç olmadığı kadar artık yakınız.