Yeni yıl yaklaşırken ne yana dönsek plastik çam ağaçları... Geri dönüşümü pek de mümkün olmayan süslemelerle dolup taşmış durumda marketler.

Biz ise birtakım atıksız süslemeler ile meşguldük bu akşam..

Kızlarım yeni yılı

her zamankinden daha heyecanla bekliyorlar bu yıl.

Her zamanki kurabiyeler, çerezler

ve limonata kokularıyla film keyfi kesmedi onları.

“Ağaç da süslesek anne? Çok yakışır evimize hem?”

İkna oldum hemen. Ama

plastik bir ağaç ve bir yığın plastik süse

para veremezdim.

Ağacımız sahici olacaktı,

yapay değil!

Ve süslerimizi de kendimiz yapacaktık.

İkisi de ikna oldular hemen.

Günlerdir aklımıza koymuştuk

ve bugün bir çam ağacı bulduk.

Nasıl bulduk diye sormayın, hallettik bir şekilde!

Tabii bir de onu sırtlayıp eve getirme meselesi vardı.

Neyse işte!

Eve geldik gelmesine de,

kediler şaşkın:

“Ulan bu manyaqlar gene ne iş çeviriyor?”

Ucundan kıyısından koklayıp ısırmaya başladılar ki;

minik bir örümcek sarktı ağıyla Sipî’nin önüne.

Sipî tırstı önce..

Patisi ile atağa geçecekti ki kaptık örümceği.. hooop

güvenli bir bölgeye…

Neyse işte!

Evde kozalaklarımız vardı,

kuruttuğumuz narlar,

atık bezlerle dikilen filler,

baykuştan bir kolye ucu,

ve fi tarihinden kalma boncuklar…

Şimdilik bunlar işimizi görürdü.

Hem de fazlasıyla.

İki saati geçti uğraşımız.. Epey uğraştık. Ama değdi.

Hem de fazlasıyla.

Ekolojik bir Noel ağacımız olmuştu.

Atıksız,

ve plastik kokmayan…

Limonsu, otsu, harika bir çam kokusu.

Artık ne kadar yaşarsa, yaşayacak bizimle.

Kâh odamızda, kâh balkonumuzda..

Sonrasında götürüp Hevsel'e dikeriz,

belki bir dağ başına..

“Dünyanın en güzel Noel ağacını biz yaptık Piya!” dedi Holin.

Haklıydı bence.

Amaaaannn be!

Herkesin ağacı kendine EN güzel işte!